Nareszcie doczekaliśmy się opublikowania w Dzienniku Ustaw wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 22 października 2020 r. stwierdzającego niezgodność przepisu zezwalającego na aborcję z powodu tzw. przesłanki eugenicznej z Konstytucją RP.
Rozstrzygnięcie to jest zgodne z wieloletnią linią orzeczniczą Trybunału, a pogląd o niekonstytucyjności „przesłanki eugenicznej” formułowany był przez licznych specjalistów z zakresu prawa konstytucyjnego.
Pomimo licznych reform oraz zapowiedzi zmian, przyjęte w Polsce rozwiązania wciąż nie przynoszą oczekiwanych efektów.
Razi przede wszystkim ich nadmierne zbiurokratyzowanie oraz brak spójnej i kompleksowej wizji nakierowanej na konkretnego człowieka.
Bardzo ważne jest utworzenie sieci hospicjów perinatalnych i hospicjów dla dzieci oraz wsparcie dla już istniejących ośrodków tego typu, gruntowną reformę instytucji asystenta osoby niepełnosprawnej, zniesienie wymogu rezygnacji z zatrudnienia przez osoby pobierające świadczenie pielęgnacyjne, wprowadzenie bonu terapeutycznego oraz korzystne dla osób niepełnosprawnych i ich rodzin zmiany w prawie podatkowym.
Odrębnym i bardzo rozległym zagadnieniem jest kwestia przysposobienia osób z niepełnosprawnościami.
Dla rodziców znajdujących się w trudnej sytuacji powinna zostać uproszczona procedura przekazania dziecka do adopcji. W Polsce nie brakuje chętnych do adoptowania dziecka pozbawionego możliwości wychowywania w biologicznej rodzinie. Jednak obecny proces przysposobienia jest zwykle trudny i długotrwały.
Niezwykle istotne jest usprawnienie procedur adopcyjnych oraz ujednolicenie wymagań wobec par chcących adoptować dziecko oraz ustawowe zagwarantowanie istnienia „okien życia”. Z prawnego punktu widzenia, brak jest bowiem regulacji dotyczących ich funkcjonowania.
źródło zdjęcia: Pierwsze dziecko w świdnickim oknie życia – Swidnica24.pl – wydarzenia, informacje, rozrywka, kultura, polityka, wywiady, wypadki
„Okna życia” to specjalne punkty, gdzie każda matka, która nie może lub nie chce opiekować się swoim nowo narodzonym dzieckiem, może je pozostawić ze świadomością, że będzie ono bezpieczne i zostanie otoczone należytą troską. Pozostawienie dziecka w „oknie życia” odbywa się całkowicie anonimowo. Wszystko to sprawia, że funkcjonowanie takich miejsc było i jest jednym z ważnych narzędzi zapobiegania aborcji.
Postulujemy ustawowe określenie procedur postępowania z dzieckiem pozostawionym w „oknie życia”, polegających na powiadomieniu pogotowia ratunkowego oraz sądu rodzinnego. Należy również wskazać na potrzebę doprecyzowania kwestii związanych z identyfikacją oraz określeniem zadań podmiotów prowadzących „okna życia”, co ma znaczenie w późniejszym postępowaniu dotyczącym statusu dziecka.
Dlatego apelujemy do Pana Prezydenta o jak najszybsze podjęcie prac nad propozycjami rozwiązań, które zapewnią rodzinom wychowującym dzieci z niepełnosprawnościami konkretną pomoc oraz uproszczą i odbiurokratyzują procedury adopcyjne.
List otwarty do Prezydenta Andrzeja Dudy z prośbą o podjęcie prac nad projektami wspierającymi rodziny osób z niepełnosprawnościami i upraszczającymi procedury adopcyjne
Szanowny Panie Prezydencie,
z ogromnym zadowoleniem przyjęliśmy publikację w Dzienniku Ustaw wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 22 października zeszłego roku w sprawie niekonstytucyjności aborcyjnej przesłanki eugenicznej. Cieszyć może tym bardziej, że wyrok utrwala wieloletnią linię orzeczniczą Trybunału i jest zgodny z dobrze uzasadnionymi opiniami licznych konstytucjonalistów.
Jeszcze raz bardzo wyraźnie wybrzmiała treść podstawowego prawa człowieka, jakim jest prawo do życia. Każde ludzkie życie zasługuje na ochronę. Nikomu nie wolno odbierać godności i prawa do życia z powodu choroby, jednak w przypadku rodzin wychowujących dzieci z niepełnosprawnościami pomoc państwa nie może ograniczać się tylko do gwarancji ochrony tej wartości, jaką jest życie. Potrzebne są rozwiązania systemowe które wzmocnią system terapii i rehabilitacji takich osób już na najwcześniejszym etapie, począwszy od momentu diagnozy. Dla dorosłych osób z niepełnosprawnościami niezwykle ważna jest wreszcie kwestia niezależności od pomocy innych członków rodziny.
Polski system wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami, ich rodzin oraz organizacji, które mają wspierać takie osoby, pomimo licznych reform oraz zapowiedzi zmian, wciąż nie przynosi oczekiwanych efektów. Pomimo, że w ostatnich latach wprowadzono kilka pozytywnych zmian, to w dalszym ciągu jest on nadmiernie zbiurokratyzowany oraz pozbawiony spójnej i kompleksowej wizji.
Propozycje, które mają naprawić ten stan rzeczy zostały zaprezentowane w raporcie Instytutu Ordo Iuris „Jak systemowo wspierać osoby z niepełnosprawnościami? Propozycje i kierunki zmian”. Obejmują one utworzenie sieci hospicjów perinatalnych i hospicjów dla dzieci oraz wsparcie dla już istniejących ośrodków tego typu, gruntowną reformę instytucji asystenta osoby niepełnosprawnej, zniesienie wymogu rezygnacji z zatrudnienia przez osoby pobierające świadczenie pielęgnacyjne, wprowadzenie bonu terapeutycznego oraz korzystne dla osób niepełnosprawnych i ich rodzin zmiany w prawie podatkowym.
Ważna w tym kontekście jest również kwestia adopcji. W Polsce nie brakuje chętnych do adoptowania dziecka pozbawionego możliwości wychowywania w biologicznej rodzinie, jednak obecny proces przysposobienia jest zwykle trudny i długotrwały. Instytut Ordo Iuris przygotował analizę na ten temat, w której rekomenduje wprowadzenie zmian mających na celu usprawnienie procedur adopcyjnych. Jej autorzy proponują m.in. ujednolicenie wymagań wobec par chcących adoptować dziecko oraz ustawowe uregulowanie funkcjonowania „okien życia”.
Z danych Najwyższej Izby Kontroli wynika, że liczba dzieci przysposabianych w Polsce utrzymuje się na stałym poziomie. Rocznie kwalifikuje się ich do adopcji ok. 2,5 tys. Chętnych do zostania rodzicami adopcyjnymi nie brakuje. Ich liczba przewyższa liczbę dzieci oczekujących na adopcję. Jednakże procedura adopcyjna to bardzo długi i sformalizowany proces. Czas jej trwania szacuje się nawet na dwa lata. Jest to niezwykle trudna droga, która wymaga zachowania dużej cierpliwości i zaangażowania. W kwestiach szczegółowych procedura adopcyjna jest niejednolita, różniąc się w poszczególnych ośrodkach. Jednakże jej trzon jest niezmienny i składa się z aż siedmiu etapów. Poszczególne ośrodki adopcyjne wewnętrznie ustalają szczegóły każdego z nich. Już w 2016 r. Rzecznik Praw Dziecka zaproponował uporządkowanie procedury przysposobienia, która stałaby się uniwersalną drogą do przysposobienia dziecka w każdym ośrodku adopcyjnym.
Z prawnego punktu widzenia brak jest także regulacji dotyczących funkcjonowania „okien życia”. Wiele kobiet nie wie o tym, że dziecko można zostawić po porodzie także w szpitalu, bez żadnych konsekwencji prawnych.
Postulujemy ustawowe określenie procedur postępowania z dzieckiem pozostawionym w „oknie życia”, polegających na powiadomieniu pogotowia ratunkowego oraz sądu rodzinnego. Należy również wskazać na potrzebę doprecyzowania kwestii związanych z identyfikacją oraz określeniem zadań podmiotów prowadzących „okna życia”, co ma znaczenie w późniejszym postępowaniu dotyczącym statusu dziecka.
Zwracamy się do Pana z uprzejmą prośbą o jak najszybsze podjęcie prac nad złożonymi przez nas propozycjami rozwiązań, które zapewnią rodzinom wychowującym dzieci z niepełnosprawnościami konkretną pomoc oraz uproszczą i odbiurokratyzują procedury adopcyjne.
Z wyrazami szacunku,
Dr Bawer Aondo – Akaa – Działacz pro-life
Beata Choroszewska – Fundacja Tak dla rodziny
Mariusz Dzierżawski – Fundacja Pro-prawo do Życia
Dr Krzysztof Kawęcki – Stowarzyszenie Wiara i Czyn
Mec. Jerzy Kwaśniewski – Instytut Ordo Iuris
Lech Łuczyński – Fundacja Życie i Rodzina
Agnieszka Marianowicz – Szczygieł – Fundacja Ona i On
Paweł Ozdoba – Centrum Życia i Rodziny
Piotr Strzembosz – Stowarzyszenie Wiara i Czyn
Dr Tymoteusz Zych – Instytut Ordo Iuris
Wypełnij poniższy formularz i kliknij „Podpisuję petycję”, aby Twój głos został zarejestrowany
